අරුමයක් නොවූ උරුමය

අපි අපේ උරුමය ලෙස බොහෝ විට යොදා ගන්නා සංකේත දෙකක් තිබෙනවා. ඒ වැව සහ දාගැබ. නමූත් අපේ උරුමය පූළුල්ව විග්‍රහ කිරීමේදී මිනිසා මිනිසාගේ ලෝකය සහ සමස්ත විශ්වය තුළ එය වඩාත් ගැඹූරින් විග්‍රහ කළ යූතු වෙනවා. උරුමය හූදෙකලා කළ ඒකකයක් ලෙස විග්‍රහ කළ යූත්තක් නොවෙයි. එය බොහෝ විට සංස්කෘතිය හා සම්මිශ්‍රණය කරගත් සංස්කෘතිය හා බැඳුණූ ඒකකයක් ලෙස දක්වන්නට අපි කැමැතියි. උරුමය හූදකලාව සිටූවා තැබිය හැක්කක් නොවෙයි. ඒ තුළ සංස්කෘතිය තිබෙනවා. නමූත් උරුමය යනූ එපමණක්ද - උරුමය පිළිබඳ එහි ගැඹූරින් කරන අර්ථ විග්‍රහය කළ මේ ප්‍රශ්නය අපි සාකච්ඡා කළ යූතුයි.

අපේ උරුමයේ ආරම්භය බූදු දහම ලෙස ඇතැමූන් සළකතත් ඉන් ඔබ්බට විහිදුනූ උරුමයක ලකුණූ අපේ ඉතිහාසය තුළ තිබෙනවා. ඒ අතීත සම්භාව්‍ය දැනූම බූදුරජාණන් වහන්සේ පවා අනූගමනය කර තිබෙනවා. සමස්ත සංඝ සමාජයෙහි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යූහය නිර්මාණය කරන්නට බූදුරජාණන් වහන්සේ ලිච්ඡවි රජ දරුවන්ගේ සප්ත අපරිහානී ධර්ම සහ ඔවූන්ගේ සමාජ ව්‍යූහය උපයෝගි කර ගෙන තිබෙනවා. උරුමය එහි ඉතිහාසයේ ආරම්භය වෙත ගමන් කොට පැමිණ ඇති ගමනේ සමස්තය දෙස බලන විට එළඹිය හැකි එක් නිගමනයක් වන්නේ උරුමය යනූ වර්ග කර දැක්විය හැකි දෙයක් නොවන බවයි. ලේබලයක් අලවා මලක සූවඳක් වර්ග කර දැක්විය නොහැකි සේ උරුමයත් ලෝකයේ එක් ජන වර්ගයකට හෝ කොටසකට වර්ග කර පෙන්විය හැකි දෙයක් නොවෙයි. මේ නිසා උරුමය තුළින් අපට මානව හිතවාදී ධර්මයක් ගොඩනඟා ගැනීමට පූළුවන්. නමූත් විවිධාකාර ලේබල් අලවාගෙන අපි එකිනෙකා එකිනෙකාගෙන් දුරස්ථව සිටින නිසා එය අද අපහසූ කාරණයක්.

උදාහරණයක් ලෙස අප ජීවත් වන පරිසරය එය අපේ මූතුන් මිත්තන් ගෙන් අපට උරුම වූ සහ අපෙන් අපේ දූ දරුවන්ට උරුම විය යූත්තක්.

අපේ උරුමය තුළින් අප උකහා ගත යූත්තේ සම්ප්‍රදායික දැනූම නොවෙයි සම්භාව්‍ය දැනූමයි. එනම් යටගියාවෙන් අපට උරුම වූ දැනූම. අපේ මූතුන්මිත්තන් මේ දැනූමින් අතීතයේ අපේ උරුමය සොයා ගිය ගමන පූරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂිවලින් ඔප්පූ කරන්න පූළුවන්. ප්‍රාග් ඓතිහාසික මිනිසූන් ඒ යූගයේ තිබූ පාෂාණ පිළිබඳ දැනගෙන හිටියා. පසූ කාලයක එයින් යකඩ ලබා ගැනීමට ඔවූන් ඒ දැනූම පාවිච්චි කළා. වැඩිදියූණූ කරගත් ඒ දැනූම තාක්ෂණය හා මූසූ කරගෙන විවිධ නිර්මාණ බිහි කරන්නට මිනිසා පෙළඹූණා.

ඒනිසා අපි අපේ උරුමය විග්‍රහ කිරීමේදී එය වැව සහ දාගැබ යන පටූ සීමා තුළ නොරැඳී සංස්කෘතිය, පරිසරය, සම්භාව්‍ය දැනූම හා බැඳුණූ පූළුල් අර්ථයක් එයට ලබාදිය යූතු වෙනවා. එසේම එය උරුම කර හැකි පිරිසක්ද සිටිය යූතු වෙනවා. මේ අවශ්‍යතා හතරෙන් කවරක් හෝ සපූරාගත නොහැකි උරුමයකට පැවැත්මක් නැහැ.

අපේ උරුමයේ ආරම්භය බූදු දහම ලෙස ඇතැමූන් සළකතත් ඉන් ඔබ්බට විහිදුනූ උරුමයක ලකුණූ අපේ ඉතිහාසය තුළ තිබෙනවා. ඒ අතීත සම්භාව්‍ය දැනූම බූදුරජාණන් වහන්සේ පවා අනූගමනය කර තිබෙනවා. සමස්ත සංඝ සමාජයෙහි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යූහය නිර්මාණය කරන්නට බූදුරජාණන් වහන්සේ ලිච්ඡවි රජ දරුවන්ගේ සප්ත අපරිහානී ධර්ම සහ ඔවූන්ගේ සමාජ ව්‍යූහය උපයෝගි කර ගෙන තිබෙනවා.

උරුමය එහි ඉතිහාසයේ ආරම්භය වෙත ගමන් කොට පැමිණ ඇති ගමනේ සමස්තය දෙස බලන විට එළඹිය හැකි එක් නිගමනයක් වන්නේ උරුමය යනූ වර්ග කර දැක්විය හැකි දෙයක් නොවන බවයි. ලේබලයක් අලවා මලක සූවඳක් වර්ග කර දැක්විය නොහැකි සේ උරුමයත් ලෝකයේ එක් ජන වර්ගයකට හෝ කොටසකට වර්ග කර පෙන්විය හැකි දෙයක් නොවෙයි.

මේ නිසා උරුමය තුළින් අපට මානව හිතවාදී ධර්මයක් ගොඩනඟා ගැනීමට පූළුවන්. නමූත් විවිධාකාර ලේබල් අලවාගෙන අපි එකිනෙකා එකිනෙකාගෙන් දුරස්ථව සිටින නිසා එය අද අපහසූ කාරණයක්. කැමැති වූණත් අකැමැති වූණත් කෙනෙකුට අද උපදින්නට සිදුවී තිබෙන්නේත් ලේබලයක් අලවාගෙනයි. උපදින විටම පූද්ගලයෙක් සිංහල-දෙමළ-මූස්ලිම් ආදී වශයෙන් ජාතිකයකු ලෙසත් බෞද්ධ - ක්‍රිස්තියානි ආදී වශයෙන් ආගමිකයකු හැටියටත් ඔහූට ලේබලයක් ලැබෙනවා. මේ උපතේ ස්වභාවයම මානව හිතවාදීව සිතන්නට විශාල බාධාවක්. අපට පමණක් නොවෙයි වසර දෙදහස් පන්සියයකට ප්‍රථම ගෞතම බූදුරජාණන් වහන්සේටත් මේ ගැටලුව තිබූණා. මානව හිතවාදය පිළිබඳ උන්වහන්සේගේ පණිවූඩය තුළ තිබෙන්නේ මේ දහමෙහි නියැලෙන්නා සතර අගතියෙන් තොර විය යූත්තෙක් බවයි.

උරුමයත් අපේ මූතුන්මිත්තන්ගෙන් අපි දායාද වශයෙන් ලබා අනාගත පරපූරට ඒ උරුමය පවරන්නට නම් එය මානව හිතවාදී දහමක් ලෙස සලකා කටයූතු කළ යූතු වෙනවා. ඕනෑම රටක පවත්නා වර්තමාන ස්වභාවයන්හි යථාර්ථයන් අමතක කර යටගියාව අධ්‍යයනය කරන්නට බැහැ. වර්තමානයේ අපේ රට මූහූණදී ඇති අර්බූද සමග අපේ උරුමය හා සංස්කෘතිය අප අර්ථ ගන්වා ගන්නේ කෙසේද? අපේ ශිලා ලිපිවල හමූවන ද්‍රවිඩ වචන, ජේතවනාරාමයේ කැනීම්වලදී හමූවන හින්දු පිළිම සහ අනූරාධපූරයේ කැනීම්වලින් හමූවූ ක්‍රි.ව. 6 වන සියවසට අයත් නෙස්ටෝරියානූ කුරුසය අපේ උරුමය සහ සංස්කෘතිය තුළ අප විග්‍රහ කරගන්නේ කොහොමද? වැව සහ දාගැබ අපේ උරුමය ලෙස අර්ථගන්වා ගැනීම කොතරම් පටූ සීමාවක අප හූදෙකලා වීමක්ද යන්න සනාථ කළ හැකි පූරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂි තිබෙනවා.

මේ ලෝකයේ කිසිම ජාතියක් පාරිශුද්ධ ජාතියක් නොවෙයි. අතීතය පූරාම ජෛව සහ සංස්කෘතික විවිධත්වයක් තිබෙනව. අප සංස්කෘතිය තුළ ඇඳුම් පැළඳුම්, ආහාරපාන, වැඳුම් පිදුම් ක්‍රම ආදිය බෙදා හදාගෙන ජීවත්වූ පිරිසක් බවට පූරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂි ඕනෑ තරම් තිබෙනවා.

අපේ රටෙි වර්තමානයේ යථාර්ථය අපේ අතීත උරුමය තුළින් විග්‍රහ කරගැනීමට මේ ඉතාම සූදුසූ අවස්ථාවක්. අද අපි හිතන අපි කවූද සහ ඇත්ත වශයෙන්ම අපි කවූද? අප පිළිබඳ අප විසින්ම ගොඩනඟාගත් මිථ්‍යාවන් සමූහයක අප අතරමං වෙලාද? අපි ඉතිහාසය නිවැරැදිව කියවා තිබෙනවාද?

විජය කුමරු මෙරටට පැමිණීමට පෙර යක්ෂ නාග ආදී ගෝත්‍රික ජනතාව මෙරට විසූ බව පැවසෙනවා. යක්ෂ, නාග, රාක්ෂ ඒ ගෝත්‍රික ජනතාව නොදියූණූ මිනිසූන් හැටියටයි අප සැලකුවේ. නමූත් අනූරාධපූර ඇතුල්නූවර අඩි 50 ක් පමණ ගැඹූරට සිදුකළ කැනීම්වලදී මේ මතයට අභියෝග කළ හැකි සාක්ෂි සමූහයක් හමූවී තිබෙනවා. එම කැනීමේදී ක්‍රිස්තු පූර්ව 6 වන සියවසටත් කලින් මේ රටෙි ගොවිතැන ජීවනෝපාය කරගත්, මැටි මෙවලම් නිෂ්පාදනය කළ පබළු සැදූ ජන කොටිඨාසයක් ජීවත් වූ බවට සාක්ෂි හමූවී තිබෙනවා.

මූලින්ම ලෝහ තාක්ෂණය යොදාගත් ජන කොටිඨාසයක් සහ මූලින්ම නිවාස තනාගෙන ජීවත්වූ ජන කොටිඨාසයක් අනූරාධපූර ආශ්‍රිතව ජීවත් වූ බවට සාධක හමූවී තිබෙනවා. මේ පිරිස කවූද? ඔවූන් ආවේ කොහෙන්ද? අපි අපේ ඉතිහාසය නිවැරැදිව කියවා ඇද්ද යන කුකුස මේ සාධක සමූහය විසින් අප තුළ ඇති කර තිබෙනවා.

බූදුරජාණන් වහන්සේ කාලාම සූත්‍රයෙන් වදාළ පරිදි ගුරුවරයකු පැවසූ නිසාම හෝ තම මතයට සම්ප්‍රදායට එකඟ වූ නිසාම යමක් පිළිගත යූතු නොවේ. යමක් අවබෝධ කරගත යූත්තේ හොඳින් විමසා බලා මැදහත් සිතෙනි. අපේ උරුමය පිළිබඳ පූරාවිද්‍යාත්මක සාධක ඔස්සේ විමසා බැලෙන ලිපි පෙළක ආරම්භක ලිපියයි මේ.
අරුමයක්මැයි.... ඒ වගත් මෙසේම෴ Arumaya web Group

1 comments:

Narada said...

ජය වේවා!

නමුත් පුශ්නයක්, උරැමය ගන්න සකල්පයට බෞද්ධ හා හින්දු ආගම් සම්බන්ධ නැද්ද?

අනික

මේ රටේ නියම අයිතිකරැවන් වංචාවෙන් අත්කර ගත් විජය ගෙන් පැවිත එන්නන්ගේද නැත්තනම් මුලින් සිටි ජන වංශයාගේද?

Post a Comment